Kobieta usiadła na kanapie trzymając synka w mocnych objęciach. Kiedy mały zasnął sama położyła się na kanapie , po godzinie obudziła się myśląc, że to był sen, jednak wokoło wszystko wyglądało tak samo, wszędzie wisiały fotografie. Kasia rozpłakała się, ale wiedziała, że musi by silna i szybko otarła płynące łzy, po czym ruszyła do kuchni, gdzie przygotowała obiad dla rodziny. Zegar wskazał godzinę piętnastą, Kasia pobiegła do pokoju synka, gdy ten się obudził. Wzięła go na ręce i ruszyła schodami w dół. W połowie drogi stanęła, do drzwi rozległ się dzwonek stała tak przez chwile, a pukanie nie ustępowało. Zeszła do salonu i położyła Michała w łóżeczku.
- Zaraz wrócę, tylko coś sprawdzę- powiedziała do chłopca całując go w policzek.
Odwróciła się od niego i podeszła do drzwi , jednak ich nie otworzyła.
- Kochanie jesteś w domu? - rozległ się głos z zewnątrz.
Kasia słysząc swojego męża od razu otworzyła mu drzwi.
- Zapomniałem kluczy. Czemu nie otworzyłaś wcześniej? - zapytał mężczyzna
Kiedy zobaczył ich salon nie czekając na odpowiedź żony spojrzał przestraszony na nią.
- Co się stało?
- Ktoś wszedł do naszego domu rano zaraz po wyjściu dziewczyn do szkoły.
- Nikogo nie widziałaś?
- Nie. Poszłam do łazienki kiedy wróciłam pięć minut później zastał to. - wskazała na obrazki.
- A co z Michałem?
Robert wziął synka na ręce i mocno go przytulił.
- Wszystko w porządku, ale on tu wtedy spał, mogło mu się coś stać.
Po policzkach kobiety popłynęły łzy, Robert podszedł do niej i przytulił ją, po czym dał jej chłopca.
- Potrzymaj go, a ja posprzątam to zanim przyjdą.
Odwrócił się w stronę drzwi, podszedł do nich i zerwał kartkę, a następnie każdy pomalowany obrazek bliźniaczek. po pięciu minutach wszedł do kuchni i wyrzucił do kosza kartki, w tym momencie do domu weszły bliźniaczki. Przywitały się z braciszkiem, a następnie z rodzicami i wszyscy udali się do jadalni, gdzie zjedli obiad. Bliźniaczki pomogły mamie posprzątać po posiłku, a później udały się na piętro jednak kiedy znajdowały się przed drzwiami do swoich pokoi zatrzymały się równocześnie i spojrzały na siebie .
- Nie uważasz, że rodzice coś ukrywają przed nami? - zapytała Gosia.
- Myślę, że po prostu przejmują się tą sprawą.
- Może masz racje.
- Gdyby coś wiedzieli coś to na pewno by nam powiedzieli.
- Ok. to chodźmy do mojego pokoju i odróbmy dzisiaj razem lekcje.
- Zgoda.
*********
Przez zasłony po pomieszczeń w domu zaglądały promienie porannego słońca. Bliźniaczki zeszły do jadalni,gdzie zjadły śniadanie z rodzicami. Kiedy Robert wyszedł do pracy Małgosia zwróciła się do Kasi.
- Mamo, czy wy coś wiecie i nie chcecie nam o tym powiedzieć?
- Nie córeczko, a teraz idźcie do szkoły bo się spóźnicie.
- Możecie wyrzucić przy okazji śmiecie do kosza przed domem.
- Dobrze.
Dziewczyny Wszły na podwórko, Gosia podeszła do kosza i go otworzyła.
- Zaczekaj - powiedziała Maja - Wczoraj jak wróciłyśmy do domu tata wyrzucał coś, jak zobaczył, że już jesteśmy trochę się przestraszył, że coś zobaczyłyśmy.
- Masz rację. Mam zobaczyć do tego worka? zapytała Gosa
- Tak.
Nastolatki otworzyły worek ze śmieciami, znajdowały się nich tylko brudne kartki. Wyjęły kilka, a kiedy spojrzały na nie zaniemówiły.
- Wyrzuć To - powiedziała przestraszona Gosia.
Po dziesięciu minutach Były już w szkole, szły korytarzem milcząc. Zbliżała się dyskoteka. Gosia kiedy była z Maćkiem to zawsze chodziła z nim na zabawy, ale teraz miał być inaczej, już nie są razem, jednak w tych okolicznościach nie potrafiła o tym myśleć. W głowie miała tylko jedna rzecz , a mianowicie pomalowane zdjęcia. Bliźniaczki podeszły do pozostałych uczniów ich klasy. Stała tam Paulina razem ze swoimi dwiema koleżankami. Widząc zamyślone dziewczyny uśmiechnęła się kpiąco, pomimo,że miała im już nie dokuczać, nie potrafiła się powstrzymać od wypowiedzenia na głos swojego komentarza.
- Co ty taka zamyślona Gośka, pewnie przykro ci,że pójdziesz na dyskotekę sama? No ale to przecież ty zerwała z Maćkiem, a nie on z tobą, masz wyrzuty sumienia, po tak długim czasie?
Nastolatka spojrzała na Paula, kompletnie zapomniała o dyskotece.
- Nie obchodzi mnie jakąś głupia dyskoteka.- skłamała, w głębi serca czuła pustkę.- ty zawsze idziesz sama, bo kto by chciał z tobą iść
- Ja w porównaniu z tobą mam z kim iść - odezwała się Paulina.
- w takim razie gratuluję, jestem ciekawa który chłopak jest takim idiotą, że cie zaprosił, wiesz co żal mi jego wyboru.
- a to ty nie wiesz kto mnie zaprosił, gdyby to usłyszał ciekawe co by na to powiedział.
- Nie obchodzi mnie to.
Małgosia wyminęła koleżankę i weszła do klasy, a za nią Maja.
Rozpoczęła się lekcja, komórka w kieszenie Mai zawibrowała, dziewczyna sięgnęła po nią i odczytała sms, był on od chłopaka, z którym była od niedawna, a dokładnie od pewnego niedzielnego spaceru. Odwróciła głowę w jego stronę, Kuba patrzył na nią czekając na odpowiedź, Maja pokiwała trwiedząco głowa na co on się szeroko uśmiechnął.
- zaprosił cię na dyskotekę?- szepnęła Gosia do Mai.
- Tak.
- To znakomicie. - uśmiechnęła się , ale nie szczerze.
Małgosia bardzo cieszyła się,że jej siostra jest szczęśliwa, ale jej samej nic się nie układało. Nagle przypomniała sobie słowa Karola jednego z Najstarszych.
- Nie możemy wiązać się ze śmiertelnymi, ani z nimi się przyjaźnić - powtórzyła słowa w myślach.
Mai ponownie przyszedł sms od Kuby, jednak, kiedy go przeczytała otworzyła szeroko oczy ze zdziwienia.
- ,, Myślę, że ty powinnaś o tym powiedzieć Gosi. Wszyscy mówią,że maciek zaprosił Paule na dyskotekę, moim zdaniem to ona go zmusiła, jedno jest pewne, ze idą razem na dyskotekę. maciek jest moim przyjacielem i nie wierze,żeby okazał się takim idiotą i wybrał Paulinę zamiast walczyć o Goskę".
Do końca lekcji Maja nie mogła się skupić rozmyślała, czy powinna powiedzieć Gosi o najnowszej wiadomości. Małgosia pogrążona w swoich myślach nie usłyszała dzwonka na przerwę, ocknęła się dopiero, kiedy siostra zapytała się jej ze współczuciem.
- Idziesz na przerwę czy zostajesz tutaj.
- Już idę.
Szybko się spakowała, kiedy ostatnie opuszczały klasę maja podieła decyzję.
- zaczeka, - nastolatka złapała siostrę za rękę-
muszę ci o czymś powiedzieć. Nie wiem czy dobrze robię, ale lepiej, żebyś dowiedziała się tego ode mnie niż od innych uczniów.
- Możesz jaśniej mówić?
- Chodzi o to, że ... - urwała by spojrzeć na siostrę- tym chłopakiem, z którym Paula idzie na dykoteke i którego wyzywałaś jest Maciek.
Gosia poczuła się jakby wylał ktoś na nią zimną wodę nie wiedziała co powiedzieć. zerwała z Maćkiem,ale nadal go kochała.Myślała, że się zmieni i będzie chciał z nią być. To był dla niej szok. nie chciała, żeby Maja się o tym dowiedziała, dlatego udała, że ja to nie obchodzi, jednak jej to nie wyszło.
- Tak, to im gratuluję, piękna z nich para, a po za tym nie obchodzi mnie on, może robić co chce.
- Nie udawaj, przecież widzę, że nadal go kochasz, czemu nie chcesz z nim porozmawiać?
- Bo on mi tej rozmowy nie zaproponował. A teraz chodźmy na lekcję,bo już jest dzwonek.
Obie ruszyły w stronę klasy od matematyki, która znajdowała się na piętrze. Weszły z pozostałymi do klasy i zajęły miejsca. kiedy nauczyciela na chwilę wyszła, Natalka postanowiła to wykorzystać.
- Słyszałaś Gośka kogo zaprosił Maciek- uśmiechnęła się kpiąco.
Gosia spojrzała na siostrę, która tylko szepnęła
- Nie reaguj na nia, chce cię wkurzyć
Tym razem odezwała się Patrycja.
- Chyba wiedziałaś, bo nie wyglądasz na zaskoczoną.
Maja wiedziała, że zrobiła dobrze mówiąc prawdę siostrze.
- nie obchodzi mnie to - krzyknęła zdenerwowana bliźniaczka.
- Nie kłam wiem, że ... - zaczęła Paulina, jednak nie skończyła, ponieważ do klasy wróciła nauczycielka.
Do końca matematyki nikt nie dręczył już Małgosi. Kiedy zadzwonił dzwonek dziewczyna wyszła szybko z klasy razem z siostra, jednak Paula ze swoimi przyjaciółkami podeszły do nich.
- Popatrz na to - odezwała się Paulina, pokazując jej zdjęcie, na którym całowała się Maćkiem.
W oczach Gosi pojawiły się łzy, jednak powstrzymała się, żeby nie popłynęły po jej policzkach.
- Nie będziesz z nim już, jesteś dla niego nikim, pogódź się, że nikt się tobą nie przejmuję, że cierpisz.
- Przestań i o odczep się wreszcie od nas - krzyknęła Maja głośno, że wszyscy uczniowie, którzy byli na pietrze skierowali swój wzrok na dziewczynę
Gosia nie wytrzymała, zaczęła biec, jej serce biło coraz szybciej, po twarzy płynęły łzy. Słyszała głosy wokół siebie siostrę, która biegła za nią i wołała,żeby się zatrzymała. Wbiegła na schody, na ich górze poślizgnęła się i spadła na sam dół schodów. Zanim straciła przytomność usłyszała w oddali zrozpaczony głos Mai. Woków leżącej na podłodze dziewczyny zebrało się większość uczniów.
Po chwili przybiegło kilku nauczycieli, którzy zadzwonili na pogotowie. Trójka przyjaciółek stała przy ścianie i cicho się śmiały z obecnego zdarzenia. Maja była w szoku, klęczała przy siostrze, której nauczycielka udzielała pierwszej pomocy, jednak dziewczyna pozostawała nadal nieprzytomna. Maja płakała, miała najgorsze myśli, jej łzy spływały po twarzy nie miała siły się podnieść, wiedziała, że musi zadzwonić do mamy, tak wie zrobiła. Po chwili przyjechało pogotowie, a tuz za nim Kasia. Wysiadła z samochodu, zabrała z niego kołyskę z synkiem i pobiegła do szkoły na korytarzu, uczniowie prowadzeni przez nauczycieli zaczęli rozchodzić się do klas, dyrektor z jedna nauczycielka stali przy roztrzęsionej Mai, do której podeszła lekarka z pogotowia. Kasia spojrzała w bok córki i dostrzegła drugą, którą reanimowało trójka ludzi z pogotowia. Kobieta podbiegła do Mai i podała jej kołyskę z Michałem, a następnie podeszła do Gosi, którą zabierali do karetki.
- Co z nią?
- Nie jest dobrze, nie oddycha samodzielnie jest nieprzytomna, zabieramy ja do szpitala.
Mężczyzna podał jej adres i odjechali. Kasia była przestraszona jak nigdy, podeszła do córki, którą mocno przytuliła.
- Daj małego- wzięła od nastolatki kołyskę - zawiozę cie do domu.
- Nie, pojadę z tobą do szpitala.
jeśli nie chcesz zostać sama w domu, to zawiozę cię i Michała do babci, nie będę zabierać go do szpitala.
- Zadzwoniłaś już do taty?
- Jeszcze nie. Zabierzemy potrzebne rzeczy dla was i dla Gosi.
- Dowidzenia - powiedziała kobieta do nauczycieli
Opuściły szkołę i pojechały do domu. Maja szybko pobiegła do swojego pokoju zabrała najpotrzebniejsze rzecz, i pobiegła do pokoju obok,gdy tam weszła rozpłakała się bardziej. Poparzyła na fotografię stojącą przy łóżku, przedstawiła ona Roześmianą Gosię i Maćka.
- Nigdy ci tego nie wybaczę Maciek - powiedziała przez łzy w stronę zdjęcia.
Spakowała do torby rzeczy siostry i zeszła na dół do salonu, gdzie stała torba z ciuszkami i przydatnymi przedmiotami dla Michała. W łóżeczku spał chłopczyk, nastolatka wzięła go na ręce i szepnęła.
- Mam nadzieję, że z nasza siostra będzie wszystko dobrze i kiedyś razem z nia będę uczyła cię chodzić
Do domu weszła Kasia miała czerwona twarz od płaczu podeszła do swoich dzieci i odezwała się prawie niedosłyszalnie.
- Ja też w to wierzę. To wszystkie rzeczy? - wskazała na torby w pomieszczeniu
- Tak, a wózek Michałka?
- Właśnie go włożyłam do wózka.
Kobieta wzięła dwie torby i wyszła na podwórko. Nastolatka włożyła śpiącego brata do fotelika, przypięła go i wyszła na zewnątrz.
- Daj mi małego, przypnę fotelik w samochodzie - Powiedziała Kasia.
Maj kiwnęła głową i wróciła się do salonu po ostatnia torbę, Zamknęła drzwi do domu i wsiadła do auta.
- Wszystko wzięłyśmy-spytała Kasia
- Tak, możemy jechać. Dzwoniłaś, mamo do taty.
- Powinien być już w szpitalu.
Po dwudziestu minutach samochód zatrzymał się przed dużym domem. zabrały odpowiednie rzeczy z samochodu i weszły do budynku, Kasia wróciła do auta i wróciła z synkiem leżącym w kołysce.
- Tato Maja wszystko ci wyjaśni ja muszę juz jechać pocałowała synka w czółko i wyszła z domu.
Po piętnastu minutach była w szpitalu, wbiegła do windy, po chwili znajdowała się na drugim pietrze, wyszła szybko na korytarz, na końcu stał mężczyzna. Podbiegła do niego i mocno go przytuliła.
- Wiadomo coś już?- spytała Kasia.
- Zabrali ją na salę operacyjną.- powiedział Robert.
- Na sale operacyjną? - powtórzyła
Kobieta opadła na najbliższe krzesło i zakryła twarz rękami. Rozpłakała się, obok usiadł jej mąż, popatrzyła na niego, jego oczy były pełne łez.
- Ona ma dopiero szesnaście lat. - powiedziała cicho Kasia.
- A my po trzydzieści sześć i możemy stracić nasze dziecko-dodał.
- Tak, siedemnaści lat temu braliśmy ślub.
- Mieliśmy wtedy po dziewiętnaście lat, rok później urodziły się dziewczynki - uśmiechnął się.
Przez godzinę małżeństwo chodziło po korytarzu, ikt z sali operacyjnej nie wychodził, nie wiedzieli, czy ich córka żyje, tak strasznie się bali. w końcu drzwi Sice otworzyły i wyszedł lekarz z jego twarzy nie można było nic odczytać podeszli do niego , on popatrzył na nic i powiedział.
- to była trudna operacja państwa córka...przerwał, bo obok niego pojawiła się pielęgniarka.
**********************
po raz któryś powtarzam ci, że to jest chamstwo kończzć w takim momencie! :p rozdział oczywiście świetny ;D
OdpowiedzUsuń